Radziszewski Sędzią Sądu Pokoju Powiatu Soleckiego!

Materiał KKW Koalicja Obywatelska

Czas czytania: 2 min.
Listen to this article

Ignacy Dominik Radziszewski Sędzią Sądu Pokoju Powiatu Soleckiego.

Materiał KKW Trzecia Droga PSL – PL2050 Szymona Hołowni

 

W byłej dzielnicy austriackiej – a na jej terenie właśnie znajdował się Solec po rozbiorach – sądami pierwszej instancji były sądy powiatowe i okręgowe, zaś instancjami apelacyjnymi sądy okręgowe i apelacyjne. Wymiar sprawiedliwości w sądach powiatowych wykonywał zawsze 1 sędzia, zaś sądy okręgowe wyrokowały 1-osobowo bądź w składzie 3-osobowym.

W byłym zaborze rosyjskim istniało tak zwane sądownictwo pokojowe i sądownictwo ogólne. Do sądów pokoju należały drobniejsze sprawy cywilne (do kwoty 1000 zł), a w sprawach karnych rozpoznawano przestępstwa zagrożone grzywną lub aresztem oraz niektóre przestępstwa zagrożone więzieniem, na zasadzie pierwszej instancji. Od wyroku sądu pokoju służyła apelacja do sądu okręgowego, jako instancji odwoławczej, która zastąpiła dawny Zjazd Sędziów Pokoju. Od wyroku sądu okręgowego, jako pierwszej instancji, przysługiwała skarga apelacyjna do sądu apelacyjnego. W zasadzie sądy pokoju wyrokowały w składzie 1 sędziego, aczkolwiek sędziowie pokoju, którzy nie byli prawnikami, wydawali werdykty w obecności 2 ławników. W Solcu sąd pokoju istniał od 1810 roku.

Nie znamy dokładnej daty ustanowienia Ignacego Radziszewskiego sędzią pokoju.

Wydaje się, że nie był nim jeszcze 30 listopada 1834 roku, gdyż w spisanym tego dnia akcie nie opatrzono jego personaliów takim tytułem. Niewątpliwie był on już sędzią pokoju 24 marca 1835 roku, co pozwala wnosić, że nominacja na stanowisko nastąpiła we wskazanym tutaj przejściowym czasie.



Niczego nie wiadomo o działalności sędziego Ignacego Radziszewskiego. Sędzią Sądu Pokoju Powiatu Soleckiego tytułowano go w latach 1835, 1836, 1838, 1839, 1849 oraz 19 stycznia 1850 roku. Umierając 16 marca 1853 roku, nie był już czynnym sędzią.

Źródło: W. Z. Łyjak, Ignacy Dominik Radziszewski (1782-1853) i jego familia, „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej” 2005, nr 65, s. 28.

Catering Zacisze


 

 

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.