
„A kiedy przyjdzie także po mnie
Zegarmistrz światła purpurowy
By mi zabełtać błękit w głowie
To będę jasny i gotowy
Spłyną przeze mnie dni na przestrzał
Zgasną podłogi i powietrza
Na wszystko jeszcze raz popatrzę
I pójdę nie wiem gdzie – na zawsze.”
I poszedł…
„Zegarmistrz światła” – utwór zdobył główną nagrodę na X Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1972 roku.
Jego autor, Tadeusz Woźniak zmarł w wieku 77 lat. Był znanym kompozytorem, wokalistą oraz artystą.
Zadebiutował w 1966 roku pod pseudonimem „Daniel Dan”. Popularność i uznanie fanów zyskał w zespole Dzikusy podczas I Radiowej Giełdy Piosenki. Występował m.in. z Niebiesko-Czarnymi, Czesławem Niemenem, z grupą Czterech. Jako kompozytor zadebiutował w 1967 roku, pisząc muzykę do wierszy Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
Tadeusz Woźniak został odznaczony m.in. Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Złotym Krzyżem Zasługi oraz uhonorowany za działalność społeczną przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego nagrodą „Piękniejsza Polska”.
Tadeusz Woźniak był wielkim propagatorem sztuki. Artysta przekazał swoje archiwum do zbiorów Biblioteki Narodowej, a rękopis jego najbardziej znanego utworu „Zegarmistrz światła” prezentowany jest na wystawie stałej w Pałacu Rzeczypospolitej.
„Lubię śpiewać, lubię tańczyć
Lubię zapach pomarańczy”
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis